1.10.15

வெள்ளி இழைகளை... / கணையாழி / அக்டோபர்-2015 இதழில் வெளியான கவிதை



வெள்ளி இழைகளை
விழிகளையுரசும்  நெருக்கத்தில்
காணப்பிடிக்கும்

சேரும் இடைவெளியில்
தம்மை
வலுவற்றவையாய் மாற்றிக்கொண்டு
குழந்தையின்
மென்கரங்களில் மோதி முறியும்
வெள்ளிக் கம்பிகளை அறிவேன்

ரயிலின்
ஜன்னலோர இருக்கையை
வேண்டிப் பெற்று
உச்சியில்
பரந்திருக்கும் வானை
தாங்கி நிற்கும் வெள்ளித் தண்டை
வியந்துகொண்டிருக்கையில்

தாழ மறுக்கும் என் இமைகளுக்கப்பாலும்
திணிப்பதற்கேயொரு திரையிருப்பதை
இருக்கையில்
அடுத்திருந்தவன்தான்
அறியத் தந்தான்

'மழை தெறிக்கிறதே
கண்களை
மூடிக்கொள்ளலாமா?'


(கணையாழி /அக்டோபர்-2015 இதழ் கவிதைகளில்
பரிசுக்குத்தேர்வான கவிதை)

நன்றி: கணையாழி / அக்டோபர்-2015 இதழ்




9.9.15

இரண்டு கவிதைகள்



1)

தேவன்
வானுலகிலிருந்து ஏவிய
மழையில் தொடங்கி,
வலுத்து
வெளியே
தெருக்கள்தோறும் புரளும்
பெருவெள்ளம்.

நோவாவின் பேழையென
மிதந்திருக்கும்
பலமற்ற அஸ்திவாரத்திலான
ஆஸ்பெஸ்டாஸ் வேய்ந்த வீட்டில்
உறைந்திருக்கிறோம் பிழைத்து,
நீ
நான்
குழந்தைகள்
சுவரில் பல்லி
சிலந்தி
மற்றும்
தரையில் சிற்றெறும்புகள் சில.

கூரை விரிசலில் ஒழுகி,
சரியாக
நெகிழியில்
சரியும் நீர்,
சற்றுமுன்தான்
சந்தையில் துள்ளி
இந்த சமையலறையில்
விழுந்த மீன்களை,
நீந்தப்பண்ணிவிட
பரபரப்பதை கவனித்தாயா...


2)

நிலவை
குடைந்து செய்த கோப்பையோடு
நீ பரிமாறிய
நீர்ம இரவில்
போதாமை என்கிறேன்

சிறு கரண்டி துருத்திக்கொண்டிருக்கும்
கிண்ணத்தை
என் பக்கமாக நகர்த்துகிறாய்

கொஞ்சமும் நக்ஷத்திரங்களைச் சேர்...


- நன்றி: ‘காலச்சுவடு’ செப்டெம்பர் 15 இதழ்


நண்டுகளில் அலைவுறும் சிசுவின் பாதங்கள்



உறைந்த இருளென
நீலக்கடற்
கரைகொண்டிருக்கும் பாறை.

பிரித்தறியவியலா
அவயமே போல்
அதன்
வண்ணத்திலேயேயிருந்து
பற்றி நிற்கும்
ஒன்றிரண்டு நண்டுகள்.

அளவில்
பெரியதும் சிறியதுமான அலைகள்
மோதி மோதி
நுரைக்கக் கழுவியும்
வெளுத்திடாத நண்டுகள்
பெயர்வது அவ்வப்போது,

உள்ளிருந்து அலைவுறும்
கர்ப்ப கால சிசுவின்
பாதங்களைப் போல

மற்றும்

பாறை வயிறு
அங்கங்கே புடைக்கும்படியாக.

-  நன்றி: ’படிகம்’ கவிதைகள் இதழ்

28.5.15

கல் கவிதைகள்


1)

தழுவலின் போதெல்லாம்
தளர்த்திய ஆடைகளை
தன்போக்கில் அடித்துப்போனது
நதியே

கூழாங்கல்லோடு நாம்
காண்பதுதான் என்ன
கல்லொன்றின்
அம்மணம் அல்லவா

2)

கல் தேவதை
கல் ஸ்தனங்கள்

இரங்கவே இரங்காத மனசு
கல்
                                                          
3)

கல் மேலெழும்பவென
குடத்தினுள்
நீர்மேல் நீராய்
வார்த்துக்கொண்டிருக்கிற
மடக் காகம் நான்தான்

கல்
கல்தான்


21.5.15

இரண்டு கவிதைகள்


1)

கனன்றுகொண்டிருக்கிற
சிறு கங்கு போல
மேலிருந்து
சுடர்ந்திருக்கும் இரவு விளக்கு
ஆரஞ்சு வர்ணம்

அடுத்தடுத்து
உடைகள் நீங்கிய
உடல்களை பார்க்கையில்
தோலுரித்த
சுளைகளேதான் நாம்.


2)

பிளந்து வைக்கப்பட்ட
மாதுளம் பழம்

சிதறி உருளும் எனில்
ந.பெரியசாமியின்
சிவந்த கண்ணீர்த்துளிகள்

அதனறைகளிலேயே வைத்து
பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறேன்

தேனடை.

6.5.15

கரப்பான் கவிதைகள்


1)

அடுத்தடுத்த வரிகளோடு
அலையாது
கவிதையின்
முதல் வரியெனவே
உறைந்து நிற்குமொரு
கரப்பான்

முன்விரியும்
தாளே
தன்னைக் கொல்லும்
சாக்கட்டித் தீற்றலோவெனத்
திகைத்து

2)

தனக்கு
முழுநீளக் கையாக ஆன
துடைப்பம்
ஒன்றில்தான் அறைந்தாள் ஓங்கி

சிறகுகள் நடுங்க
செத்துப்போன கரப்பான்
சற்றைக்கெல்லாம்
சில நூறு கால்களால்
நடந்து
இடம்பெயர்ந்தபோதும்
ஒரு வீறிடல்



26.3.15

சுதந்திர பிரியத்தை அள்ளித் தரும் கவிதைகள் - பொன்.இளவேனில்



ப.தியாகு-வின் -
எலிக் குஞ்சுகளோடு எனக்குக் குரோதமில்லை
- கவிதைத் தொகுப்பின் வசீகரத்தில்


பொன்.இளவேனில்
ரு கை நீரள்ளி
மேல் தெளிக்கிறாள்
துணுக்குற்றது போல
கொஞ்சமே அசைந்து கொடுக்கிறது
இன்னும்
உயிரிருக்கும் ஒரு மீன்
அதைத்தான்
தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும் நாம்   -  (பக்கம்-61)

ஒரு நிதர்சனமான ஒளியைத் தொலைத்து விட்டதன் இருப்போடும் ஏக்கத்தோடும் அதன் அறிகுறிகள் தென்படும் திசைகளை நோக்கி ஒரு பைத்தியத்தின் வெறியோடு காலமெல்லாம் கவிஞனென்பவன் தேடிக் கொண்டே இருக்கிறான். அதன் ஊமைக் குரல்கள் காலமெல்லாம அவனை அழைத்துக் கொண்டே செல்லும் உணர்வு போலவும் இருக்கத்தான் செய்கிறது. இடையில் எந்த ஆறுதல்களும் எந்த திருப்திகளுக்கும் ஆற்றுப் படாத கவிமனம். படாத பாடுபடும். அவனை குறைந்து விடாத ஆகிருதியோடு பயணிக்கவும் செயல்படவும் வைக்கிறது.

அவன் தொலைத்திருக்கும் ஒளியென்பது ஒளிவடிவமாகவோ, கடவுள் வடிவமாகவோ, சிறு பறவை வடிவமாகவோ ஏதாவது ஒரு உருவமாகவும் மாறியிருக்கக் கூடும். அல்லது மாறிவிடவும் கூடும். ஆனால் அவன் என்றென்றும் தன் நிலையிலிருந்து அதனை அடைந்துவிடக்கூடிய பயணத்தை அல்லது நெருங்கி விடக்கூடிய உத்வேகத்தை  குறையாது தொடர்ந்து கொண்டிருக்கும் நிலையில் தான் ஒரு கவிஞனாக தீராத கவிதைகளின் மூலம் அவனுக்கான உலகத்தை அமைத்துக் கொண்டு ஓடிக் கொண்டிருக்கிறான். கவிஞன் புற உலகத்தால் ஆமோதிக்கப் படுவதில்லை, காரண காரியங்களுக்குள் லாப நஷ்ட விதிகளுக்குள் சிறைபடுத்திக் கொள்ள எத்தனிக்காதவன். அவனுக்கு ஒப்பனைகளாலான தீனிகள் செல்லுபடியாகாது.


சொற்களின் கூட்டிலிருந்து வெளியேறும் பதட்டத்தின் எந்தத் தடயங்களும் இந்தக் கவிதைப் பரப்புகளில் படிந்திருக்கவில்லை. ஒரு நீண்ட இருப்பின் கிளைகளிலிருந்து பச்சை பிடித்திருக்கும் காட்சிப் பின்னலை எதேச்சையாக அமைத்திருக்கிறது தியாகுவின் கவிதைகளுக்கான கலன்கள். எந்த கவ்வுதலுக்கும் முன்னான பதைபதைப்புகளை செரித்து நிகழ்தலில் இறையாகிப் உருப்பெரும் ஆசுவாசத்தின் மீண்ட நிசப்தத்தை  சொற்களுக்குப் பின்னால் வழியவிடும் நுட்ப வியூகத்தை விரிவுப்படுத்தும் யுக்தியை கையாளும் விதம் தான் கவிஞனின் தனித் தன்மையெனப் புலனாகிறது.  இந்த தொகுப்பில் தெளிந்திருக்கும் கவிதைகள். இம்மாதிரியான வடிவ நிலைகளிலேயே பயணித்திருக்கிறது.

தன் முழுமைக்கு பின்னான ஒளிக் கோடுகள் பல தோரணைகளைக் கொண்டிருக்கின்றன. பல விதமான வாசனைகளை ஏந்தியுள்ள இந்த வடிவ தோற்றங்கள் பரவலாக்கப்பட்ட ஆழங்களின் வசப்படுத்தப்பட்டிருக்கும் தருணங்களைக் கண்டுணர்ந்திருக்கின்றன. ஒருபோதும் இவைகள் அதன் பிறப்பின் சூழல்களுக்கான பிரியங்களையோ, தழுவும் குரல்களையோ ஒப்பிட்டபடி நகர்ந்து செல்லவுமான இயக்க விசைகளை சுருக்கிக் கொள்ளவுமில்லை. 

இந்தக் கவிதையை

மூடியே கிடக்கும்
கைவிடப்பட்ட வீட்டின்
ஜன்னல் கண்ணாடியுடைத்து
கம்பியில் பட்டு
மீள்கிறதொரு பந்து
கதிர்ப் பாதம் வைத்து
சூரியன்
உட்பிரவேசித்ததும்
இந்தக் கவிதையை
நீங்கள் அழித்துவிடலாம். - (பக்கம்-29)

தெளிவால் கோர்க்கப் பட்டிருக்கும் அற்புதமான கணங்களால் இக்கவிதை பூரணமாகியிருக்கிறது. வலியின் இறுக்கங்களுக்கு கருணையால் நிரப்பப்படும் சுதந்திர பிரியத்தை அள்ளித் தரவியலும்  முனைப்பில் கவிஞன் சூழலோடு நிறைந்திருந்த தருணம் அழகாகவே வாய்த்திருக்கிறது. கவிஞனின் பட்டயம் என்றாகவும் முன்னிற்கத்தான் செய்கிறது.

பயணத்தை எந்தவொரு திசையையும் பற்றிக் கொள்ளாதிருத்தல் அல்லது தீர்மானிக்கவியலாத அல்லது தனி விருப்ப வெறுப்பமே இல்லாத நடைமுறையில் பயணிப்பது அல்லது பயணத்தை தொடங்குவது என்பதான இடத்திலிருந்து நகரும் மையப் புள்ளியிலிருந்து படிந்திருக்கும் கவிதைகள் பூர்த்தி பெறுகிறது. என்னைப் பொறுத்தவரையில் கவிதைக்கான மனம் பார்த்தீனியா செடிகளுக்கும்,  நந்தியாவட்டை பூக்களுக்கும்,  ரோஜாச் செடிகளுக்கும், அருகம்புல் கூட்டத்திற்குள்ளும் நகரும் பயண அனுபவத்தை கவிஞனென்பவன் கடந்து செல்லவேண்டியவனாக இருப்பதாலேயே, பார்த்தீனியா பூக்கள் தெறித்த கண்களின் உருத்துதலோடு மீதியைப் பார்க்கும் சிறு நடுக்கமே கூட கவிதைகளாக வேண்டிய அவசியமாகவும் ஆகிறது என்பேன்.

ஸ்நேகம்

தினம் ஒருபிடி தானியம் எடுத்து
வாசலில் இறைப்பேன்
வானத்திலிருந்து இறங்கி வந்து
கொத்தித்தின்று பசியாறி
பறந்து போகும் குருவிகள்

தினம் வாசலில் வந்து இறையும்
ஒருபிடி தானியம் போலும்
என் மனத்தின்
முல்லை மொக்கையொத்த
மென் அலகால்
வலிக்காமல் தம்மை
கொத்தித் தின்னவிட்டு
ரசனையின் பசியாற்றிப்
பறந்து போகும் குருவிகள் -  (பக்கம்-43)

ஒரு வெட்டுக் கிளியின் துள்ளலும், ஒரு தும்பியின் பறத்தலும், படபடக்கும் ஒருசிட்டுக் குருவியின் பரவசமும் கவிஞனுக்கு ஒன்றுதானென்றாலும் அதன் குணாம்சத்தை அவனுடைய கவிதைகள் பிரதிபலிக்கவேண்டும். தியாகுவின் கவிதைகளில் பிரதிபலித்திருப்பதை உணரவும் முடிகிறது.

பொதுவாக எனக்கான வேலைப்பளுக்களோடு இயந்திரத்தனமான
வேகத்திற்கிடையில் என் முன்னால் உயர்ந்து நிற்கும் அல்லது நெருங்க நெருங்க தொலைவாகிக் கொண்டேயிருக்கும் இடைவெளியை பூர்த்தி செய்வதற்கான ஓட்டநிலைகளில் நண்பர் தியாகுவோடு கவிதைகளுக்கான தரிசன நெருக்கங்கள் பற்றி நேரடியான, அதிகப்படியான, பரிமாறுதல்களைப் பகிர்ந்து கொள்ளும் வாய்ப்புகள் அமைந்திருக்கவில்லை. எங்களின் சந்திப்புகள் அவசரகால, பதற்றகால நிலைகளிலேயே பெரும்பாலும் சாத்தியமாகியிருக்கிறது.

முழுக்க முழுக்க இலக்கிய உணர்ச்சி வயமான ஓட்டங்களை அல்லது ஓட்டங்களுக்கான விதிகளை விரும்பி ஏற்றுக் கொண்ட சூழலோ, தண்டனையோ, எதுவானாலும் ஓடுவது தான் நிர்பந்தமாகவும் அதுவே இயல்பானதாகவும் என் வாழ்வியலோடு இணைந்திருப்பதை கடந்த கால சாட்சியங்களாக, ஆறுதலாக முன் நிற்கிறது என்பதில் ஓரளவேனும் மனம் நிம்மதி கொள்கிறது.  

தியாகுவுடனான முதல் சந்திப்பை நினைவுபடுத்திப் பார்க்கிறேன். சுமார் அய்ந்து அல்லது ஆறு வருடங்களுக்கு முன்னால்,  யாழி என் வீட்டிற்கு அழைத்துவந்து  அறிமுகப்படுத்திய கவிஞர்களில்  தியாகும் ஒருவர். அன்று தான் அதிகப்படியான நேரம் அவரோடு கவிதைகளைப் பற்றியான உரையாடல் சாத்தியமாகியிருந்தது. இந்த பெரும் இடைவெளியின் தாக்கம் மற்றும் அவருடனான தொகுப்பும் அதற்கான பதிவுகளை எழுதிக் கொண்டிருக்கும் இந்தநெகிழ்வான தருணமும். என்னை முழுதும் நிறைவடையச் செய்திருக்கிறது என்பதில் மகிழ்சியே.

***

வெளியீடு - வெயில்நதி
எண்-1-டி, சந்தைமேடு,
சிறுகடம்பூர்,
செஞ்சி - 604202